Fietsers zijn rare mensen

Fietsers zijn anti-sociale, masochistische egotrippers 

Ik beschouw mezelf niet als fietser; ik ben triatleet (in ieder geval, dat zou ik wel willen). In die hoedanigheid kom ik nog wel eens in een zwembad of op een atletiekbaan. En uiteraard wordt er ook het nodige gefietst. Fietsen is tenslotte het langste en daarmee het belangrijkste onderdeel in de triatlon. 

Nu is het opvallend dat fietsers elkaar niet groeten (zo opvallend dat daar zelfs al het nodige over is geschreven en er zelfs al eens een boekje over is verschenen). Dat komt volgens mij omdat fietsers altijd (ja echt altijd) tegen elkaar fietsen. En je plek in de groep wordt ook bepaald door hoe goed je in dat fietsen bent. Zo ken ik fietsers die bijvoorbeeld worden omschreven als “tempobeul”, “sprinter, “wieltjesplakker” of “linkmiechel”. Of het leuke mensen zijn en of ze wel eens een boek lezen of iets dergelijks speelt geen rol. Trouwens schaatsers en roeiers hebben dat op precies dezelfde wijze. 

Neen, dan hardlopers, dat zijn heel andere mensen, die gaan samen een stukje lopen. En dat is opvallend want samen lopen is echt veel moeilijker dan samen fietsen. Als ik 14 km/uur kan lopen hou ik iemand die 16 km/uur kan lopen gewoon niet bij. Maar als je 28 km/uur kunt fietsen hou je iemand die 32 km/uur kan fietsen gemakkelijk bij (in het wiel uiteraard). Toch gaan lopers wel samen lopen en gaan fietsers niet samen fietsen. Ik denk dat, dat veel te maken heeft met het gegeven dat alle lopers uiteindelijk tegen zichzelf lopen en dat lopers dat onderling ook erkennen en herkennen. Dat is ongeacht het niveau van de loper, en dat uit zich er onder andere in dat lopers elkaar dus wel groeten als ze elkaar tegenkomen (behalve rondom de Kralingse plas in Rotterdam, maar daar lopen geen lopers, daar lopen mensen die gezien willen worden en die herkennen dat dus niet, maar dat terzijde).

Triatleten zitten veel dichter bij lopers dan bij fietsers, tijdrijders mogelijk uitgezonderd, maar daar ken ik er te weinig van. Uiteindelijk loop je in een triatlon ook tegen jezelf. Nu heb ik over triatleten eens ergens gelezen dat het anti-sociale, masochistische egotrippers zijn, overigens geschreven door een fietser. Op zich wel opvallend dat dit beeld juist onder fietsers bestaat. Ik denk dat deze omschrijving juist veel meer van toepassing is op fietsers en eigenlijk niet op triatleten. Een groepje fietsers bestaat uit individuen die de neus over elkaar snuiten, liefst niet wachten na de koffie (met appelgebak), een ander stuk rijden als ze zien dat het moeilijker gaat, als eerste een plaatsnaambord willen bereiken en met de mooiste en liefst dure spulletjes gesoigneerd tevoorschijn willen komen. Of de spulletjes nou functioneel zijn of niet is niet eens echt relevant, aerodynamisch slechte wielen, te slappe frames, oncomfortabele sturen en carbon zadels noem maar op. Het is vooral belangrijk dat de spulletjes ook door de profs worden gebruikt. Wat dat betreft zijn fietsers wel het meest conservatieve volk op deze aardbodem, pas als een vooruitstrevend individu bij de profs een koers wint op iets nieuws (en het niet direct door de UCI wordt verboden) heb je kans dat het ingeburgerd raakt. Ook wat modernere trainingsinzichten zijn aan de doorsnee fietser niet besteed. Zelfs enigszins gericht trainen er niet bij: rammen tot je sterretjes ziet; “pijn is fijn” en “van afzien word je beter” trainingen zijn de norm. 

Triatleten zijn bedachtzame, enigszins introverte mensen die wel eens een boek lezen en respect hebben voor elkaars prestatie. Triatleten hebben ook wel de neiging om met dure spulletjes rond te gaan rijden, maar als je ook 180 km in je eentje moet fietsen, is het materiaal gewoon belangrijk. Triatleten zijn dan ook veel sneller bereid om iets nieuws te proberen; ieder mogelijk voordeeltje kan tenslotte winst opleveren. Daar staat tegenover dat iedereen die wel eens heeft meegedaan aan een triatlon en in het zwemgewoel bij de start terecht is gekomen wel met me eens zal zijn dat triatleten echt heel anders zijn dan fietsers, het zijn asociale, sadistische narcisten.